Hall of Fame
Hall of Fame
Embedded Files
PL
PL
Głównym elementem utworu jest syntezatorowy motyw generowany przez oscylatory ARP 2600. Jest to też moje osobiste oświadczenie na odwieczny dylemat Moog vs ARP, bo charakter tych dwóch ikon syntezy analogowej jest skrajnie różny. ARP to dla mnie czystość, sterylność, dużo eleganckiego blichtru. To również brzmieniowa nostalgia otwierająca naturalne skojarzenia dla tematyki sci-fi sprzed kilku dekad, a tej emocji cały koncept The Bio-Synth Sanctuary bardzo potrzebuje.
Utwór rozpoczyna polirytmiczny minimal w stylu klasyków z lat '70, ale ubrany organiczną formę instrumentów chromatycznych, które przenoszą w odległe krainy. Z tej wypełnionej powietrzem oazy brzmieniowej utwór zmierza tylko coraz bardziej w dół, aż do stacji metra, gdzie tekstury dźwiękowe prowadzą w rytmiczny charakter jadącego pociągu.
W Hali Sław słyszymy przestrzeń, pogłos świata konsekwencji, gdzie intencjonalnie mamy poczuć odpowiedzialność. Nie jest to jednak aż tak bardzo dystopijna forma jak w innych odsłonach Sanktuarium. Jest nadzieja.
Utwór kończy się na symbolicznym czasie 11:11.
Okładka przedstawia stację metra Plac Wilsona.
EN
EN
The main element of the piece is a synthesizer motif generated by ARP 2600 oscillators. It is also my personal statement on the eternal Moog vs ARP dilemma, because the nature of these two icons of analog synthesis is extremely different. For me, ARP means purity, sterility, a lot of elegant glitz. It is also a sonic nostalgia that opens up natural associations for the sci-fi theme from a few decades ago, and the whole concept of The Bio-Synth Sanctuary needs this emotion very much.
The piece begins with polyrhythmic minimal in the style of classics from the 70s, but dressed in the organic form of chromatic instruments that get you to distant lands. From this air-filled oasis of sound, the piece only heads further and further down, all the way to the metro station, where sound textures lead into the rhythmic character of a moving train.
In the Hall of Fame we hear space, the reverberation of the world of consequences, where we are intended to feel responsibility. However, it is not as dystopian as in other versions of Sanctuary. There is hope.
The piece ends at the symbolic time of 11:11.
The cover shows the Plac Wilsona metro station.
Page updated
Google Sites
Report abuse